Persoonlijk hou ik heel erg van persoonlijke cadeautjes (haha). En persoonlijker dan het cadeau dat ik voor mijn verjaardag kreeg van Ed kun je bijna niet krijgen. Niemand anders kan namelijk ditzelfde cadeautje krijgen. Deze ring van VEDDER&VEDDER heeft namelijk een vingerafdruk van hem. En ja, die is toch van iedereen uniek.
Aankomende zomer is het alweer twee jaar terug dat ik hét papiertje in ontvangst nam. Laten we daar eerst even stil bij staan, want man hé – mijn vorige blog ging er ook al over, maar hoe snel gaat die tijd!? Zonder daar verder al te lange tijd stil bij te staan haha.. Zelf ben ik nu al weer meer dan een jaar aan het werk. Toen dat moment aanbrak vond ik dat best even een dingetje. ‘Aan het werk gaan’! Hoe kijk ik er nu op terug? Mis ik het studeren wel eens? Tijd om terug te blikken, op een manier zoals ik dat het liefste doe. Op mijn bed – starend uit het raam. Met mijn blote voetjes onder een zo’n heerlijk plaid.
Steek je hand op als je zin hebt in het voorjaar! *steekt hand op* Oh, nu je echt merkt dat de temperaturen omhoog zijn gegaan kan ik niet meer wachten tot het helemaal zover is. Pas konden we ineens nog schaatsen en nu lijkt het erop dat het ook ineens omgeslagen is naar meer lente-achtig weer. En als het dan weer eenmaal kan, ben ik niet te beroerd om meteen mijn enkels weer te laten zien. Droeg ik tot vorige week elke dag mijn geliefde Dr. Martens – deze week waren dat al bijna elke dag mijn nieuwe Stan Smith’s.
Pff, klink ik heel oud als ik zeg dat de tijd hard gaat? Ja oké, ik klink oud. Maar even serieus, soms heb ik zó vaak momenten waarop ik ik denk: “Wow is dat alweer een jaar geleden?” Ik zat pas in de auto en bedacht me dat ik nu met een heel ander perspectief kijk naar tijd. Anders dan vroeger. Toen ik op school zat dacht ik in vakanties. Nog zoveel weken tot de herfstvakantie, zomervakantie..
Na een lange reis van vliegen, bus en boot werden wij in een havendorpje opgepikt door de beheerder van ons verblijf. Nog een half uur (?) lang zouden we in het busje zitten, waarbij de weg steeds hobbeliger werd en we verder in onbewoonde wereld kwamen. Ik weet nog wel dat ik Edwin aankeek, zo van: “Waar gaan we ooit uitkomen?”
Hi allemaal! Daar zijn we weer: fris en fruitig in het nieuwe jaar. Hoop dat jullie fijne feestdagen en goede jaarwisseling hebben gehad. Altijd gek, je leeft best wel lang en intensief naar zulke dagen toe en dan ineens.. is het over. En zitten we weer in een nieuw jaar waarin alles eigenlijk nog steeds hetzelfde is als het vorige jaar ;)
